دلخوری از آدما

ساخت وبلاگ
ناراحتی ام از آدم ها، به رابطه ام با آنها بر می گردد.

توی رابطه های عمیق با آدم ها، دلم می خواهد بروم توی گوش شان بگویم :

" غمگینم نکنید. گناه دارم"

یک جوری این را بگویم که باورشان شود وقتی توی رابطه های عمیق ناراحت می شوم

یا می شکنم چقدر گناه دارم.

نمی دانم از کی بود که یاد گرفتم، غصه های بزرگم را با خط زدن و دور شدن جبران کنم.

آدم های معمولی زندگی را می شود راحت کنار گذاشت.

می شود زنگ نزد... اس ام اس نداد... سراغشان را نگرفت...

می شود سالی یک بار هم دلت برایشان تنگ نشود.

وقت های دلخوری از این آدم ها هم می شود یک کاری کرد، که بفهمند دلخوری.

بفهمند دلت گرفته...

با یک عذر خواهی کوچک...

با یک ببخشید...

با یک اس ام اس کوتاه حالت خوب می شود...

می شود دوباره برگردی سرجای اولت توی دوستی بایستی.

می شود راحت لبخند بزنی و رابطه هایت را حفظ کنی.

برای پاک شدن غصه ها زور نمی زنی.

لبخند ها برمی گردند سر جای اول. 

وقتی ازشان می شکنی یک ترک بزرگ بر می داری...

نه می توانی حذف شان کنی... نه می توانی برایشان قیافه بگیری...

نمی شود دور بایستی...

دور ایستادن بیشتر خود آدم را نابود می کند تا رابطه را...

بعد این جور وقت ها، که پر از دلتنگی هستی و تکه های شکسته،

منتظر یک تلنگری برای خوب شدن....

اتفاق های بزرگ نمی خواهی.....

 همین کافی ست که طرف مقابل بیاید بگوید:

" ناراحتی؟" و تو همین که وانمود می کنی " نه ناراحت نیستم...چطور؟؟؟

 تمام غصه ها از دلت پاک می شود...

مشکل اینجاست هیچ وقت هیچ کدام از ما بلد نیستیم چه طور دلخوری های بزرگ 

مان را پاک کنیم.

با یک سلام کوچک حتی...

با یک " دلم برایت تنگ شده."

با یک :" از دستم ناراحت نباش."

زندگی دوباره بعد از این همه تلخی...
ما را در سایت زندگی دوباره بعد از این همه تلخی دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : lonelymoon74 بازدید : 102 تاريخ : شنبه 23 تير 1397 ساعت: 18:16